de draad oppakken als je lijf het niet meer trekt
Ben jij wel eens overvallen door iets naars ín jou of heel dicht bij je waar je helemaal geen invloed op had? En dat je lijf of je leven van het ene op het andere moment helemaal op z’n kop stond?
En natuurlijk wil je na verloop van tijd de draad weer oppakken. Maar je merkt dat dit niet lukt zoals je dat zou willen.
Dit toegeven aan jezelf en anderen?! Dat vraagt moed. Zeker als je ook nog iemand bent die niet gewend is om het over zichzelf te laten gaan.
Dan is om hulp vragen een hele opgave.
Niet zeuren en doorgaan
Misschien (her)ken je dit wel: doorgaan, niet zeuren, veel klaarstaan voor anderen en nauwelijks stilstaan bij jezelf. Ondanks dat je voelt dat dit z’n tol eist, in je lijf of je hoofd.
Als zelfzorg een taboe is en Zelfwaardering, net als “rust” of “ontspanning”, vieze woorden voor je zijn. Dan is het niet meer dan logisch dat je eigen behoeftes en grenzen stelselmatig negeert.
Heb jij geleerd om rekening te houden met wat jij nu écht wilt of nodig hebt? Of neem je jezelf niet zo serieus en ga je grof over je grenzen heen?
Tijdens het (mantel)zorgen of tijdens je werk óók rekening houden met jezelf voelt in het begin vaak onwennig. En als het niet lukt voelt het op z’n zachtst gezegd als ‘ontzettend balen’. Het brengt onzekerheid en maakt dat veel mensen terugkrabbelen naar ‘doen wat ze altijd deden’. Terug in de comfortzone. Comfortabel in de zin van: weten waar je aan toe bent. Dat dit energie vreet wordt dan maar even op de koop toe genomen.
Moeizame werkhervatting
Een coachee die ik recent zag kwam met klachten van niet lekker in d’r vel zitten, lage energie, slecht slapen, moeizame werkhervatting, verminderde concentratie en dingen vergeten.
Haar coachvraag betrof het zo snel mogelijk oppakken van haar werk, haar huishouden en zich energieker voelen.
*Enthousiast en gedreven in haar rollen als moeder, echtgenote, juf van groep drie, zorger voor haar moeder en het jonge gezin dat haar recent overleden broer had achtergelaten. Hardwerkend om fysiek te herstellen van borstkanker en de bijbehorende behandelingen. Er was nauwelijks ruimte voor zelfwaardering.*
“Vulnerability is having the courage to show up when you can’t control the outcome”
-Brene Brown-
Je lijf trekt het niet meer !
In eerste instantie willen mensen vaak terug naar hoe het was. In tweede instantie willen ze het graag toch ietsje anders. En wat als je lijf het niet meer trekt? Dan wordt het toch écht tijd om iets te veranderen.
Voelen van verdriet om het verlies van dierbaren, mag er vaak nog wel zijn. Maar toegeven aan angst en verdriet om alles wat er niet (meer) is wordt innerlijk vaak geboycot en diep weggeduwd. Emoties worden de kop ingedrukt door overtuigingen als “Je mag niet zeuren.” “Je moet dankbaar zijn.” en “Er zijn nog veel ergere dingen.” Maar dat jarenlange wegduwen is net als een bal onder water houden. Aan de oppervlakte zie je er misschien niks van, maar onderwater kost het bakkenvol energie.
Toelaten van het verdriet, de angst & de boosheid maakt ’t mogelijk om te rouwen om wat je niet meer hebt of wat je nooit hebt gehad. En dit ‘loslaten’ maakt je beide handen vrij. Hartstikke nodig om makkelijker voor jezelf te kunnen worden.
En ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Om hulp vragen
*Door de moed te hebben om terug te komen op haar eerder uitspraak dat ze niemand nodig had. Door hulp te durven vragen en het niet helemaal alleen te hoeven doen deze keer. Door steeds opnieuw eerlijk te durven zijn naar zichzelf. Door te erkennen dat die hoge eisen aan zichzelf lange tijd een goede oplossing waren. En door te erkennen dat het vele moeten haar nu slapeloze nachten bezorgt en energie vreet. Door de beren op de weg aan te kijken: open waarnemen in het hier en nu. Door toestemming te geven dat het anders mocht. Door te leren hoe je in verschillende omstandigheden je grenzen aangeeft en tijd voor jezelf neemt. Groeiden mildheid en af en toe een voorzichtige waardering voor zichzelf.*
5 stappen naar eigenwaarde
Het is niet altijd makkelijk en het voelt met tijden hartstikke kwetsbaar. Maar ook jij kunt met vallen en opstaan steeds meer leven vanuit je eigen waarden:
1. Het trotseren van je gewoontes en alle ervaringen uit het verleden, waarmee je hoofd je probeert te overtuigen om vooral toch alles bij het oude te laten.
2. Het staken van de strijd en daarmee de bereidheid om te voelen wat er te voelen valt, zonder daar controle over te hebben.
3. Het verdragen van de onrust in je lijf.
4. Jouw beste adviezen voor jezelf in gaan zetten.
5. Stap voor stap doen wat écht past bij jou & de omstandigheden en
6. ontdekken hoe dat voelt!
Pak de draad op
Pak de draad op voor een vrijer, blijer en relaxter leven
neem nu contact op
Klik hier voor een gratis inspiratiesessie.
” Bedankt voor de fijne gesprekken.
Al heb je de woorden in het begin uit mij moeten trekken.
Want zo’n prater ben ik niet.
Ik val anderen niet graag lastig met mijn zorgen en verdriet.
Hoewel ik eerst dacht dat het allemaal niet nodig was.
Realiseerde ik mij de noodzaak later pas.
Trots dacht ik, ik kan het allemaal zelf wel.
Later trok ik met een gevoel van falen toch aan de bel.
Want het herstel ging niet zo vlot als ik van tevoren had bedacht.
Had ik dan teveel van mezelf verwacht?
Dat 24/7 aanstaan als voorheen, dat moest toch weer kunnen?
Dan kon ík mijzelf best minder rust gunnen.
Mijn lichaam riep mij echter een halt toe.
Hoofdpijn, slecht slapen en heel moe.
Dit kon zo niet verder gaan.
Ik moest anders met mijn tijd omgaan.
Langzaam liet ik pauzes toe in een dag.
En maakte ik van moeten, mag.
De weegschaal is dan nog wel niet in evenwicht.
Mijn blik is naar het einddoel gericht.
Aan de ene kant staat meer rust geschreven.
Maar ook volledig terug aan het werk gaan is een streven.
Zelfzorg staat echter bovenaan.
En mag niet ten koste van het andere gaan.
Naast dingen die moeten op uur en tijd.
Ook ruimte maken voor ontspanning en creativiteit.
Alleen zo ontstaat een goede balans.
En heeft slagen pas echt een kans.
Veranderen, niets zo lastig als dat.
Maar inmiddels durf ik ook te gaan over mijn nieuwe pad.
Dankzij jouw tips, adviezen en inzichten.
Kan ik mij op het einddoel richten.
Groetjes,
San”