ruimte innemen mag (niet)
De Natuur
“U wordt bedankt u kunt wel gaan”. Pas heb ik een heleboel planten met wortel en al uit de tuin verwijderd. Dat was nog niet makkelijk.
Een heel netwerk aan wortels verbond ze als een groep ongenode gasten die zich misdragen op een gezellig feestje en niet van plan zijn om vrijwillig te vertrekken.
Vanuit hun perspectief groeiden ze natuurlijk gewoon. Hoe abrupt maakte ik dan een einde aan hun verlangen om tot bloei te komen.
Want dat is de natuur en daar is niks mis mee.
In deze blog vertel ik je wat over ruimte innemen en mijn manier van tuinieren.
Groeien en bloeien
Heel even sta ik stil hoe ik met mijn actie voor deze planten heb beslist dat ze niet mogen blijven. Ik kan me zo goed voorstellen hoe het is om je niet gewenst te voelen. Lange tijd heb ik me helemaal niet op m’n gemak gevoeld in gezelschap. Dat is niet fijn.
Maar ik dwaal af met mijn gedachten. Nu even terug naar gewoon tuinieren.
Planten die ik niet ken in m’n tuin, laat ik eerst even groeien. Ze mogen laten zien wie ze zijn, voordat ik er wat mee doe. Ik ben namelijk van het type:
groeien en laten bloeien en de natuur d’r gang laten gaan.
Ik ben niet gevoelig voor de term ‘onkruid’ en dat ik het dáárom zou moeten verwijderen uit mijn tuin. Dat is nog wel een parallel die ik kan trekken met de praktijk. Maar over etiketten en adviezen die coachees gedurende hun gang langs verschillende gezondheidszorgloketten hebben gekregen een andere keer meer.
Prachtige bijna 2 meter lange stelen die tegen een stootje kunnen met een gele bloem stonden bij mij in de tuin. Ik heb ze inmiddels opgezocht. Ze heten “Helianthus grosseserratus”. Het zijn toch een soort zonnebloemen alhoewel ze veel kleiner van bloem zijn. Al verschillende mensen waren onder de indruk en wilde een stekje. Geen enkel probleem, leuk om andere mensen blij te maken met iets wat bij mij in de tuin vanzelf groeit.
Binnen de perken blijven
Ik hád eigenlijk iets moeten vermoeden toen deze planten plotseling gratis overal in de “nieuwe” tuingrond opkwamen. Ze groeiden alle perken te buiten: dwars door al het andere moois heen. De rest werd overwoekerd en overschaduwd. Dát vond ik lastig te verdragen. En hoe tolerant ik ook wil zijn, de heerlijke ruikende, mooie paarse bloemetjes van m’n lavendel mochten niet de dupe worden!
Dus veranderde mijn aanvankelijke enthousiasme over de mooie gasten in irritatie door zoveel gulzigheid. Mijn gastvrijheid sloeg om. Op een maandagochtend heb ik ingegrepen. Ik heb ze ingeperkt. Een kader gesteld tot waar de één en tot waar de ander mag groeien en bloeien.
“Waar je ook gaat, je neemt altijd jezelf mee”
-Liek-
Ruimte innemen
Tot zover de overeenkomst tussen tuinieren en omgaan met mensen.
Alhoewel ik de dynamiek tussen de Lavendel en de Helianthus wel ‘ns terugzie in gezelschappen. Waar sommige mensen duidelijk veel meer ruimte innemen dan anderen.
Ik heb vroeger geleerd dat je bescheiden moet zijn en niet te veel op de voorgrond moet treden. Daardoor voel ik direct een oordeel opkomen als mensen duidelijk ‘aanwezig’ zijn. Bijvoorbeeld dat dit ten koste van de ander gaat. Maar het is maar de vraag of de ander daar ook echt last van heeft. Misschien zit hij of zij juist in zijn comfortzone, wat meer op de achtergrond. Doorgaans is daar in ieder geval geen ‘tuinman’ die ingrijpt.
Dat wat wij mensen aan de buitenkant laten zien, is maar een versie van onszelf in de gegeven omstandigheden. Hoe we ons diep van binnen voelen blijft vaak verborgen.
De ruimte die we willen en kunnen innemen is ook niet altijd hetzelfde. Dat verandert met het moment.
3 factoren
Misschien herken je ’t wel. Dat ruimte innemen sterk afhangt van:
- hoe je in je vel zit,
- waar je bent en
- met wie je bent.
Bij mij werkt het zo: Hoe beter ik mezelf leer kennen hoe vaker ik me op mijn gemak voel in contact met anderen. Hoeveel ruimte ik inneem is daar een afspiegeling van.
Hoe werkt het voor jou?
Hoe lukt het om af te stemmen op jezelf en op anderen? Heb jij in de gaten wanneer je je aanpast? Hoe makkelijk lukt het jou om de ruimte in te nemen die jij nodig hebt? Durf jij aan te geven tot waar het voor jou (niet) oké voelt?
Als je het eens wilt hebben over ruimte innemen.
Neem dan contact op voor een gratis inspiratiesessie
Ik zie je graag bij Liek Ontmoet, voor coaching die je raakt!
” Bedankt voor alle fijne gesprekken, die soms ook moeilijk voor mij waren.
De vragen die je stelt helpen me om door te pakken. Details ontgaan je niet.
De beste leermomenten waren toch wanneer ik voelde wat ik al jaren uit de weg ga.
De ‘smelttranen’ zoals jij die noemt, hebben me opluchting en meer ruimte gegeven.
Je bleef heel rustig en prettig aanwezig bij welk gevoel er ook kwam bij mij. Dat gaf me vertrouwen dat ik het aan kon en dat het er inderdaad ook bij hoort en mag zijn.
Het bovenhalen van de kern, de respectvolle manier waarop je dat doet en de praktische handvatten maken dat ik er ook écht iets mee kan.
Dankjewel daarvoor.
A. 
“